Specjalne świadczenie zwane kompensacyjnym przysługuje nauczycielom, którzy pracowali w określonych warunkach. Jest ono wypłacane w różnej wysokości i należy spełnić też określone warunki. O zasadach przyznawania świadczenia kompensacyjnego przypomina interia.pl.
Świadczenie kompensacyjne dla wybranych osób
Świadczenie kompensacyjne, nazywane potocznie „kompensówką”, to forma wcześniejszej emerytury przeznaczona wyłącznie dla nauczycieli.
Wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje po spełnieniu określonych wymogów dotyczących wieku i stażu pracy, które są szczegółowo regulowane przepisami. ZUS regularnie aktualizuje informacje dotyczące wysokości tego świadczenia.
Ile wynosi świadczenie kompensacyjne
ZUS regularnie publikuje informacje na temat wysokości świadczenia kompensacyjnego i liczby jego beneficjentów. Kwota świadczenia nie jest stała i zmienia się w zależności od różnych czynników. Na początku 2024 r. przeciętna „kompensówka” wynosiła 3557,64 zł, a korzystało z niej 13 tys. osób. W marcu średnia kwota wzrosła do 4034,86 zł, przy jednoczesnym spadku liczby beneficjentów do 12,5 tys.
W maju średnia wysokość świadczenia zmniejszyła się do 3975,43 zł i obejmowała 12,2 tys. osób. Do lipca średnia wyniosła 3971,14 zł, a liczba odbiorców spadła do 11,6 tys. Dane te pokazują, że świadczenie kompensacyjne podlega ciągłym zmianom, a różnice w wypłacanych kwotach między poszczególnymi miesiącami mogą wynosić nawet kilkaset złotych.
Świadczenie kompensacyjne, jakie warunki
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca świadczenie kompensacyjne nauczycielom, którzy spełnią określone warunki dotyczące wieku i stażu pracy. Kobiety mogą ubiegać się o świadczenie po ukończeniu 55 lat, a mężczyźni po 60 latach, pod warunkiem posiadania co najmniej 30 lat stażu pracy, z czego minimum 20 lat w zawodzie nauczyciela w wymiarze co najmniej pół etatu.
Wsparcie przysługuje wyłącznie nauczycielom zatrudnionym w określonych placówkach, takich jak publiczne i niepubliczne przedszkola, szkoły (z wyjątkiem szkół niepublicznych bez uprawnień szkół publicznych), młodzieżowe ośrodki wychowawcze, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, czy placówki zapewniające opiekę uczniom uczącym się poza miejscem zamieszkania.