Opóźnienia w wypłacie zasiłku. Skąd się bierze karencja?

Opóźnienia w wypłacie zasiłku. Skąd się bierze karencja?

Dodano: 
Praca biurowa
Praca biurowa Źródło: Unsplash / charlesdeluvio
Co do zasady zasiłek przysługuje za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się w urzędzie pracy. Są jednak okoliczności, które wpływają na to, że świadczenie jest naliczane i wypłacane z opóźnieniem.

Po utracie pracy urząd przyznaje prawo do zasiłku

na 180 lub 365 dni. Jednak nie zawsze oznacza to, że świadczenie zacznie być naliczane od dnia rejestracji i wypłacone już w kolejnym miesiącu.

Ważny jest także sposób rozwiązania umowy o pracę oraz rejestracja w urzędzie pracy w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej lub po jej zamknięciu.

Bezrobocie zaraz po etacie

Wydaje się, że kiedy kończy się praca na etacie Urząd Pracy nie będzie robił trudności z przyznaniem zasiłku. Otóż będzie, ponieważ liczy się kiedy i w jaki sposób umowa została rozwiązana. Jeżeli umowa zostanie rozwiązana za porozumiem stron, zasiłek, (jeżeli zostanie przyznany), zgodnie z przepisami Kodeksu pracy będzie naliczany dopiero po 90 dniach od zarejestrowania.

Przepis nie dotyczy sytuacji rozwiązania umowy za porozumieniem stron z powodu upadłości firmy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Podobnie, kiedy porozumienie stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub pracownik rozwiązał umowę o pracę gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika.

Zasiłek po zawieszeniu działalności gospodarczej

Rejestracja w urzędzie pracy w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej sprawia, że zasiłek (jeżeli się należy), przysługuje dopiero po 90 dniach od dnia zarejestrowania. Rejestracja zaraz po zamknięciu działalności nie powoduje opóźnienia w wypłacie zasiłku.

Karencja (120 dni, 180 dni lub 270 dni) dotyczy również rejestrujących się w urzędzie osób bez pracy, którzy:

  • odmówili bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia,
  • odmówili innej pracy zarobkowej,
  • odmówili szkolenia,
  • odmówili odbycia stażu,
  • odmówili uczestnictwa w przygotowaniu zawodowym dorosłych,
  • odmówili wykonywania prac interwencyjnych,
  • odmówili wykonywania robót publicznych,
  • odmówili poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, mającym na celu ustalenie zdolności do pracy,
  • po skierowaniu nie podjęli szkolenia, przygotowania zawodowego dorosłych, stażu, wykonywania prac społecznie użytecznych lub innej formy pomocy określonej w ustawie.