Polska od wielu lat systematycznie poprawia jakość życia swoich obywateli, zarówno pod względem materialnym, jak i niematerialnym. Jak wynika z raportu OECD How’s Life?, analizującego dobrostan obecnych i przyszłych pokoleń, wskaźniki dobrobytu w Polsce wykazują stały wzrost. Publikacja dostarcza szczegółowych danych, ukazując zmiany w czasie oraz różnice między grupami społecznymi i państwami. Raport przeanalizował Polski Instytut Ekonomiczny.
Polska i Estonia na czele rankingu rosnącego dobrobytu
Polska i Estonia wyróżniają się w OECD systematyczną poprawą wyników w ponad połowie wskaźników niematerialnej jakości życia w latach 2010–2023. W przeciwieństwie do 19 innych krajów, głównie z Europy i obu Ameryk, gdzie postęp ograniczył się do zaledwie kilku wskaźników, Polska odnotowuje sukcesy w obszarach takich jak zdrowie (np. oczekiwana długość życia), edukacja (np. wyniki testów PISA), środowisko (np. jakość powietrza), subiektywne zadowolenie z życia, bezpieczeństwo (np. spadek liczby zabójstw) oraz zaufanie społeczne.
Polacy coraz lepiej oceniają swoje życie, wyprzedzając pod tym względem wiele bogatszych państw Zachodniej Europy. Według OECD, średni poziom zadowolenia z życia w Polsce wynosi 7,6 (w skali 0-10), co plasuje kraj wysoko w Europie, za Finlandią (7,8) i Słowenią (7,7), a wyprzedzając Niemcy (7,0) czy Grecję (6,9). Te dane pokazują, że mimo wyzwań Polska rozwija się w kierunku poprawy dobrostanu swoich mieszkańców.
Gorzej z kapitałem społecznym
Z badań wynika jednak, że kapitał społeczny w Polsce wciąż pozostaje wyzwaniem, wymagającym zdecydowanych działań. Poziom zaufania do rządu, podobnie jak we Włoszech, nie uległ istotnym zmianom na przestrzeni ostatniej dekady. Natomiast zauważono niewielką poprawę w relacjach międzyludzkich – Polacy zaczynają nieco bardziej ufać sobie nawzajem. Mimo tego, ogólny poziom zaufania do instytucji publicznych pozostaje na stałym, niskim poziomie.
Niedostateczne postępy w budowaniu zaufania społecznego i zaangażowania obywatelskiego mogą jednak ograniczać zdolność społeczeństwa do wspólnego podejmowania działań na rzecz istotnych zmian. Wzmacnianie tych obszarów jest kluczowe dla rozwoju społecznego i zwiększenia skuteczności działań obywatelskich.